حرفها و درد دلهای عاشقانه قسمت پنجاه وششم

وقتی عاشق کسی هستی ، براش همه کار میکنی یه عالمه کار احمقانه انجام میدی ، کارهای احمقانه ای که نمیتونی دلیلی براشون بیاری به ماه شلیک میکنی ، خورشید رو خاموش میکنی.وقتی عاشق کسی هستی تو حتی حقیقت رو انکار میکنی ، دروغ رو باور میکنی.بعضی مواقع میشه که واقعا باورت میشه که میتونی پرواز کنی.اما همون موقست که شبهای تنهاییت شروع میشن.وقتی عاشق کسی هستی، میتونی این حسو در اعماقت احساس کنی و هیچ چیز نمیتونه نظرت رو نسبت به عشقت تغییر بده.وقتی کسی رو میخوای ، وقتی بکسی نیاز داری وقتی عاشق کسی هستی بخاطرش حاضری خودتو قربونی کنی هرچی که تا بحال بدست آوردی رو بخاطرش ببخشی و حتی بخاطرش دو دل هم نباشی و بخاطرش همه چیزت رو ریسک میکنی ، هرچی پیش آید خوش آید
------------------------------------------------------                                                       
بي تو اينجا نا تمام افتاده ام پخته اي بودم که خام افتاده ام گفته بودي تا که عاقلتر شوم آه ، ميخواهي مگر کافر شوم من سري دارم که ميخواهد کمند حالتي دارم که محتاجم به بند کاشکي در گردنم زنجير بود کاشکي دست تو دامنگيربود عقل ما سرمايه دردسر است من جهان را زير وبالا کرده ام عشق خود را در تو پيدا کرده ام من دگر از هر چه جز دل خسته ام عهد ياري با دل دل بسته ام بر لب تو خنده مجنوني ام خنده تو رنگي از دلخونيم
-------------------------------------------------------
عشق رازي است مقدس براي کسانيکه عاشقند،عشق براي هميشه بي‌کلام ميماند؛اما براي کساني که عشق نمي ورزند،‌عشق شوخي بيرحمانه‌اي بيش نيست
-------------------------------------------------------
هرگاه دفتر محبت را ورق زدي،هرگاه زير پايت خش ‌خش برگها را احساس كردي،هرگاه در ميان ستارگان آسمان تك ستاره خاموش ديدي، براي يك بار در گوشه‌اي از ذهن خود نه به زبان بلكه از ته قلب خود بگو: يادت بخير
------------------------------------------------------
در این راه طولانی که ما بی خبریم و چون باد میگذرد، بگذار خرده اختلافهایمان باهم باقی بماند،خواهش می کنم!مخواه که یکی شویم،مطلقا یکی.
مخواه که هرچه تو دوست داری من همان را و به همان شدت دوست داشته باشم و هرچه من دوست دارم به همان گونه مورد دوست داشتن تو نیز.
مخواه که هردو یک آواز را بپسندیم،یک ساز را ،یک کتاب را،یک معلم را،یک رنگ را و یک شیوه ی نگاه کردن را.مخواه که انتخابمان یکی باشد،سلیقه مان یکی و خیالمان یکی.
همسفر بودن و هم هدف بودن ابدا به معنای شبیه بودن و شبیه شدن نیست.زندگی را تفاوت نظرهای ما میسازد وپیش میبرد نه شباهتهایمان،نه از میان رفتن و محوشدن یکی در دیگری.عزیز من:
اگر زاویه دیدمان متفاوت است بگذار متفاوت بماند.بگذار فرق داشته باشیم.بخواه که در عین یکی بودن یکی نباشیم.بخواه که همدیگر را کامل کنیم نه ناپدید.پس نازنینم بیا تصمیم بگیریم که هرگز عین هم نشویم.بیا تصمیم بگیریم که حرکتمان،رفتارمان،حرف زدنمان و سلیقه مان کاملا یکی نشود و فرصت بدهیم که اختلافهایمان باقی بماند و هرگز اختلاف نظرمان را وسیله ی تهاجم قرار ندهیم.عزیز من بیا متفاوت بمانیم.....با تشکر.....علیرضا