حرفها و درد دلهای عاشقانه قسمت شصت وچهارم

سنگ در برکه می اندازم و می پندارم،با همین سنگ زدن ماه بهم میریزد،کی به انداختن سنگ پیاپی در آب، ماه را میشود از حافظه ی آب گرفت؟
---------------------------------------
دید مجنون را یکی صحرانورد
در میان بادیه بنشسته فرد
صفحه ای از خاک و انگشتان قلم
مینویسدنام لیلی دم به دم
چیست این مجنون شیدا کیست این
بهرکه نامه نویسی چیست این
گفت مشق نام لیلی میکنم
خاطر خود را تسلی میکنم
چون میسر نیست من را کام او
عشق بازی میکنم با نام او
------------------------------------------
یک همیشه یکه! شاید در تموم عمرش نتونه بیش از یک عدد باشه.اما بعضی وقتا همین یک میتونه خیلی باشه:
یک دنیا
یک سرنوشت
یک دوست
یک خاطره..
-----------------------------------------
اگر میدانستی که چقدر دوستت دارم سکوت را فراموش میکردی.تمامی ذرات وجودت،عشق را فریاد میکرد
اگر میدانستی که چقدر دوستت دارم چشمهای خیسم را میدیدی و اشکهایم را با دستان عاشقت به باد میدادی
اگر میدانستی که چقدر دوستت دارم نگاهت را تا ابد بر من میدوختی تا من بر سکوت نگاه تو،رازهای یک عشق زمینی را با خود به عرش خداوند ببرم
ایکاش میدانستی ...
اگر میدانستی که چقدر دوستت دارم هرگز قلبم را نمیشکستی گرچه خانه ی شیطان شایسته ی ویرانی است
اگر میدانستی که چقدر دوستت دارم لحظه ای مرا نمی آزردی که این غریبه ی تنها جز نگاه معصومت پنجره ای و جز عشقت بهانه ای برای زیستن ندارد
ای کاش میدانستی ...
اگر میدانستی که چقدر دوستت دارم همه چیز را فدایم میکردی همه آن چیزها که یک عمر بخاطرش رنج کشیده ای و سالها برایش گریسته ای
اگر میدانستی که چقدر دوستت دارم هرگز دیگری را برای راندنم بهانه نمیكردی هر چند حرفش را خود پیش كشیدم
اگر میدانستی که چقدر دوستت دارم همه آن چیزها که در بندت کشیده رها میکردی.غرورت را ، ...... قلبت را ، ...... حرفت را
اگر میدانستی که چقدر دوستت دارم خواهشم را برای داشتن امیدی كوچك رد نمیكردی.امیدی كه فقط تو،دلیلی برای گسیخته نشدن و روزنه ای برای باقی ماندنش بودی
اگر میدانستی که چقدر دوستت دارم دوستم میداشتی همچون عشق که عاشقانش را دوست میدارد
کاش میدانستی که چقدر دوستت دارم و مرا از این عذاب رها میکردی
ایکاش تمام اینها را می دانستی .......با تشکر....علیرضا