بی وفا عشق من قسمت بیست وهفتم

داداش خوش غیرتش زنگ زد بهش و اون جواب دادکه این پول سهم منه از زندگی چندساله با علیرضا.سفته ها رو نمیدم.منم گفتم به داداشش لطفا تشریف ببرید از خونه من بیرون هروقت با سفته ها یا پول نقد برگشتی بیا طبق حرفیکه زدم تموم این وسایلو ببرین در غیر این صورت از روی جنازم رد شین تا بزارم یک استکان از این خونه ببرین بیرون.آبرومو به بازی گرفتین ساکت موندم.کارمو به بازی گرفتین چیزی نگفتم.منو این بچه رو با اینکه قسمش دادم باز به بازی گرفت و توی عمل انجام شده منو قرار داد تا بریم شهر غربت ضجر بکشیم بازم ازش گذشتم و گفتم واگذارت بخداااااااااااااااااااااا.دیگه کوتاه نمیام یا سفته و یا پول و بیارین وسایل رو ببرین و یا برو پشت سرتم نگاه نکن که بد میبینی.یک مرد خدا نکنه بشکنه و تحملش تموم بشه که خون جلو چشماشو میگیره.اگر ساکت بودم و تحمل کردم دلیل بر خر بودنم نذارین خواسته باشین سواری بگیرین.دیگه بسههههههههههههههه.داداششم وقتی دید دیگه خونم بجوش اومده و صبرم تموم شده گفت باشه ما میریم اما بهت قول میدم برم سفته ها رو بگیرم بیام.گفتم به سلامت هرجور دوست داشتین.اونها رفتن.منم در خونه رو قفل کردم و به همسایه طبقمون که همکارم بود توی شغل قبلیم و تاکسی داشت سپردم اگر کوچکترین صدایی از خونمون شنید زنگ بزنه بمن تا بیام خدمت همشون برسم حتی به قیمت جونم.و من و بابام برگشتیم خونه پدرم اینها.امیرمحمد تا منو دید بدو بدو اومد طرفم وبا خوشحالی گفت بابایی پس کی اساسا رو میبریم؟با کامیون میبریم؟من میخوام برم عقب کامیون تو با مامان زینب جلو بشینین.طفلی خبر نداشت مامانش من و اونو به یکی لجنتر از خودش فروخته و قرار نیست با ما بیاد به غربت و خبر نداشت چه روزهایی در انتظار من و اون طفلی توی شهر غربته. رفتم توی حیاط خونمون همونجاییکه سرمو گذاشته بودم به دیوارش و داشتم برای از دست دادن عشق اولم زار میزدم و شروع کردم به نالیدن و گریه کردن و با خدای خودم صحبت کردن داشتم منفجر میشدم راه گلوم بسته شده بود چقدر تحمل کنم خدااااااااااااااا چرااااااااااااا اگه من گناهکارم این بچه گناهش چیههههههههههههههه جواب بدهههههههههههههه بسمه دیگه به اینم میخوای ظلم کنییییییییییییییییی این انصاف نیست از عدالتت به دوره تو خوبی مهربونی بمن رحم نکن به امیر محمد رحم کنننننننننننننننننن همه میگن خدا اونای رو که خیلی دوست داره ضجرشون میده بابا به کییییییییییی بگم دردمووووووووووووو  نمیخوام دوستم داشته باشییییییییییییییییییی نمی خواممممممممممممممممم میفهممییییییییییییییییییییی اما بی فایده بود خداهم صدامو نمیشنید.یکدفعه دیدم امیرم طفلی بالا سرمه و داره خیره بمن نگاه میگنه.شاید باورتون نشه اونم داشت گریه میکرد و منو نگاه میکرد.میشد حس کرد داره به حال یتیمیش گریه میکنه.زن خدا ازت نگذره که بیاد آوردن و نوشتن خاطرش هنوزم اشکمو در میاره.خودشو انداخت توی بغلم و گریهاش بیشتر شد یکدفعه مثل اینکه بغضش ترکیده باشه گفت بابایی چرا گریه میکنی؟؟؟بیا بریم خونمون پیش مامان زینب؟؟؟ای خداااااااااااااا چه جوری بهش بفهمونم مادرش ولش کرده رفته؟؟؟چی بهش بگم؟؟؟اون تازه3سالو نیمشه.زود یتیم بشه.درک نمیکنه جریان چیه.نازش کردم و بوسیدمش بهش گفتم مامانت رفته مسافرت من و تو باید تنها بریم تا اون از مسافرت برگشت بیاد پیشمون.گفت دلت تنگ شده براش گریه میکنی؟؟؟منم دلم تنگ شده براش؟؟؟گفتم آره پسرم دلم تنگ شده اما بیا قول بدیم گریه نکنیم آخه مرد که گریه نمیکنه.گفت چشم بابایی.تو گریه نکن منم گریه نمیکنم.دلم کباب شد براش.نمیتونم حسمو براتون بگم چه حالی داشتم.ببخشید اما به جون خود امیرمحمد دیگه نمیتونم بنویسم......ادامه دارد