حرفها و درد دلهای عاشقانه قسمت بیست وششم

تو را تنها به کسی هدیه میدهم......
من تو را به کسی هدیه میدهم که از من عاشق تر باشد و از من برای تو مهربان تر.من تو را به کسی هدیه میدهم که صدای تو را از دور، در خشم، در مهربانی،در دلتنگی، در خستگی، در هزار همهمه ی دنیا، یکه و تنها بشناسد.من تو را به کسی هدیه میدهم که راز معصومیت گل مریم و تمام سخاوت های عاشقانه این دل معصوم دریایی را بداند؛ و ترنم دلپذیر هر آهنگ، هر نجوای کوچک، برایش یک خاطره باشد.او باید از نگاه سبز تو تشخیص بدهد که امروز هوای دلت آفتابی است؛ یا آن دلی که من برایش می میرم، سرد و بارانی است.ای.... ،ای بهانه ی زنده بودنم؛ من تو را به کسی هدیه میدهم که قلبش بعداز هزار بار دیدن تو، باز هم به دیوانگی و بی پروایی اولین نگاه من بتپد.همان طور عاشق، همان طور مبهوت و مبهم.تو را با دنیایی حسرت به او خواهم بخشید.ولی آیا او از من عاشق تر و از من برای تو مهربان تر است؟آیا او بیشتر ازمن برای تو گریسته است؟؟ نه... هرگز...هرگز ولی، تو در عین ناباوری، او را برگزیدی...می دانم... من دیر رسیدم...خیلی دیر...خیلی...یك بار دیگر بگذار بی ادعا اقرار كنم كه هرروز دلم برایت تنگ می شود.روزهایی که تو را نمی بینم، به آرزوهای خفته ام می اندیشم، به فاصله بین من و تو،...هر روز به خود می گویم کاش شیشه عمرغرورم را شکسته بودم.کاش.........کاش......اینم تقدیم به همه شکست خوردگان عاشق.......با تشکر.......علیرضا